Ὁ Ὅσιος Πορφύριος γεννήθηκε τό 1906 στό χωριό Ἅγιος Ἰωάννης τοῦ σημερινοῦ Δήμου Ταμιναίων τῆς Εὔβοιας. Τό κοσμικό ὄνομά του ἦταν Εὐάγγελος Μπαϊρακτάρης καί ἀπό πολύ νωρίς ἔδειξε ἔφεση πρός τό μοναχισμό. Ἔτσι, σέ ἡλικία 13 χρόνων καί ἔχοντας τελειώσει μόνο τήν Β' Δημοτικοῦ, μετέβη στή Σκήτη τῆς Ἁγίας Τριάδος, τά γνωστά "Καυσοκαλύβια" τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὅπου ἔζησε τά ἑπόμενα 6 περίπου χρόνια, ὡς ὑποτακτικός σέ δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας τό ὄνομα Νικήτας. Κατόπιν, λόγω σοβαρῆς ἀσθένειας, ἀναγκάστηκε νά ἐπιστρέψει στήν Εὔβοια, ὅπου καί ἐγκαταστάθηκε στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Χαραλάμπους Λευκῶν Εὐβοίας, στό Αὐλωνάρι τῆς Εὔβοιας.
Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν συναντήθηκε μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Σινᾶ Πορφύριο, ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζοντας σέ αὐτόν πνευματικά χαρίσματα, τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του καί τό ὄνομα μέ τό ὁποῖο ἔμελλε νά γίνει γνωστός. Τά ἑπόμενα χρόνια, ἐπειδή τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Λευκῶν ἔγινε γυναικεῖο, ὁ πατήρ Πορφύριος ἐγκαταστάθηκε στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου, στήν Ἄνω Βάθειά του σημερινοῦ Δήμου Ἁμαρυνθίων, ἐπίσης στήν Εὔβοια.
Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν συναντήθηκε μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Σινᾶ Πορφύριο, ὁ ὁποῖος ἀναγνωρίζοντας σέ αὐτόν πνευματικά χαρίσματα, τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του καί τό ὄνομα μέ τό ὁποῖο ἔμελλε νά γίνει γνωστός. Τά ἑπόμενα χρόνια, ἐπειδή τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Λευκῶν ἔγινε γυναικεῖο, ὁ πατήρ Πορφύριος ἐγκαταστάθηκε στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου, στήν Ἄνω Βάθειά του σημερινοῦ Δήμου Ἁμαρυνθίων, ἐπίσης στήν Εὔβοια.
Τό 1940, σέ ἡλικία 34 ἐτῶν, μετέβη στήν Ἀθήνα, ὅπου στίς 12 Ὀκτωβρίου διορίστηκε ἐφημέριος στήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, στήν Πολυκλινική Ἀθηνῶν, δίπλα στήν Ὁμόνοια.
Στίς 16 Μαρτίου 1970, ἔχοντας συμπληρώσει 35ετία, ἔλαβε μικρή σύνταξη ἀπό τό Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Κληρικῶν Ἑλλάδος καί ἀποχώρησε ἀπό τή θέση τοῦ ἐφημερίου του Ἁγίου Γερασίμου, ὅπου ὅμως συνέχισε νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του ὡς τό 1973. Τή χρονιά ἐκείνη ἔφυγε ἀπό τήν Ἀθήνα γιά νά ἐγκατασταθεῖ ἀρχικά στόν Ἅγιο Νικόλαο, στά Καλλίσια (σημερινή Καλλιθέα) τῆς Πεντέλης καί μετά ἀπό μερικά χρόνια στό Μήλεσι τῆς Μαλακάσας, ὅπου καί οἰκοδόμησε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἀπέκτησε σημαντική φήμη καί πολλοί πιστοί τόν ἐπισκέπτονταν στόν τόπο διαμονῆς του.
Στίς 16 Μαρτίου 1970, ἔχοντας συμπληρώσει 35ετία, ἔλαβε μικρή σύνταξη ἀπό τό Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Κληρικῶν Ἑλλάδος καί ἀποχώρησε ἀπό τή θέση τοῦ ἐφημερίου του Ἁγίου Γερασίμου, ὅπου ὅμως συνέχισε νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του ὡς τό 1973. Τή χρονιά ἐκείνη ἔφυγε ἀπό τήν Ἀθήνα γιά νά ἐγκατασταθεῖ ἀρχικά στόν Ἅγιο Νικόλαο, στά Καλλίσια (σημερινή Καλλιθέα) τῆς Πεντέλης καί μετά ἀπό μερικά χρόνια στό Μήλεσι τῆς Μαλακάσας, ὅπου καί οἰκοδόμησε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἀπέκτησε σημαντική φήμη καί πολλοί πιστοί τόν ἐπισκέπτονταν στόν τόπο διαμονῆς του.
Τό Νοέμβριο τοῦ 1991 μετέβη στό παλαιό κελί του, στά Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὅπου καί κοιμήθηκε στίς 2 Δεκεμβρίου τοῦ ἴδιου ἔτους.
Κατατάχθηκε στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μαζί μέ τόν Ἱερομόναχο Μελέτιο τόν ἐν Ὑψενή Ρόδου, ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στή συνεδρίασή της πού διεξήχθη στίς 27 Νοεμβρίου 2013.
