ΑΛΛΟ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ

Μιὰ φορὰ ἔλειπαν ἀπὸ τὸ κελὶ καὶ τὰ δύο γεροντάκια, λέει ὁ π. Πορφύριος. Εἶδα τότε, ἕνα πουλάκι νὰ τσιμπᾶ τὶς ρόγες στὸ σταφύλι στὴν κληματαριά. Ἀμέσως πῆρα ξύλο καὶ σκάλισα αὐτὴ τὴν εἰκόνα. Ἦταν ὡραῖο. Σὰν ζωντανὸ ἦταν τὸ πουλί, μὲ ἀνοιχτὰ τὰ φτερά, σὰν φυσικὸ τὸ σταφύλι. Μόλις ἦλθε ὁ Γέροντας, τοῦ τὸ ἔδειξα μὲ χαρά.
- Τί εἶναι αὐτό; μοῦ λέει. Ἀπὸ ποῦ πῆρες εὐλογία;
Καὶ ἀμέσως τὸ ἔκανε δύο κομμάτια.
- Πὼ πώ! Δὲν στενοχωρήθηκες, Γέροντα;
- Δὲν στενοχωρήθηκα. Κατάλαβα ὅτι πρέπει νὰ ρωτάω.
Ἀμέσως ἐλέγχθηκα μέσα μου.
- Ἐγώ, Γέροντα, δυσκολεύομαι πολὺ νὰ ρωτάω. Ὅταν πηγαίνω στὸ Μοναστήρι, προτιμῶ νὰ μὴν κάνω κάτι, παρὰ νὰ ταπεινωθῶ νὰ ρωτήσω.
-Ἐγὼ ἐκεῖ ἔκανα ζωὴ παραδεισένια. Διότι δὲν ἔκανα τίποτα μόνος μου. Ὅλο ρωτοῦσα. Ξέρεις, ἡ ζωὴ ἡ μοναχική, δὲν εἶναι ἐλευθερία, ἡσυχία, ξεγνοιασιά. Ἀλλὰ στρίμωγμα, ταπείνωση, ὑποταγή. Ἄλλο νὰ θέλεις νὰ γίνεις μοναχός, καὶ ἄλλο νὰ κάνεις γιὰ μοναχός. Δηλαδή, ἂν κανεὶς δὲν ξεκινήσει ἀπὸ δυνατὴ ἀγάπη στὸν Χριστὸ καὶ μόνο, μπορεῖ νὰ τρελαθεῖ. Τὰ καταλαβαίνεις αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω;
- Μάλιστα, Γέροντα, νομίζω πὼς καταλαβαίνω.
- Ὁ ἄνθρωπος στὴν πρωτόγονη καὶ ἄγρια κατάσταση ποὺ ζοῦσε, ἦταν μόνος. Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε. Οἱ ρίζες τῆς ἀγριότητας ὑπάρχουν μέσα μας. Πολλοί, ἰδίως οἱ γυναῖκες, ζητοῦν μοναξιὰ γιὰ νὰ ἀποδεσμευθοῦν ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ τῶν γονέων τους. Γιὰ νὰ ζήσουν μόνοι, ὅπως θέλουν. Δὲν εἶναι αὐτὸ μοναχικὴ ζωή. Ἄλλοι πᾶνε στὸ Μοναστήρι μὲ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα τῆς ἀγριότητας τοῦ πρωτόγονου ἀνθρώπου. Καὶ μόλις ἀρχίσουν τὰ μαλώματα, οἱ συστάσεις γιὰ ὑπακοὴ καὶ ἐξάρτηση, δυσανασχετοῦν, λένε: δὲν μὲ καταλαβαίνουν, καὶ φεύγουν. Ὥσπου νὰ καταντήσουν νὰ βρεθοῦν μόνοι τους μὲ τὰ θελήματά τους. Αὐτὰ συμβαίνουν συχνότερα στὶς γυναῖκες.